உணவுப் பாதுகாப்பு சட்டங்களும் நடைமுறைகளும்.................!

உணவுப் பாதுகாப்பு சட்டங்களும் நடைமுறைகளும்.................!

உணவுப் பாதுகாப்பு சட்டங்களும் நடைமுறைகளும்.................!

உணவுப் பாதுகாப்பு சட்டங்களும் நடைமுறைகளும்

அறிமுகம்

உணவு என்பது மனிதனின் அடிப்படை தேவைகளில் ஒன்றாகும். உடல் சுறுசுறுப்பாகவும், ஆரோக்கியமாகவும் செயல்பட உணவு முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது. ஆனால் எல்லோருக்கும் போதிய, பாதுகாப்பான மற்றும் ஊட்டச்சத்து நிறைந்த உணவு கிடைப்பதற்கான நிலை இன்னும் உலகளவில் உறுதிப்படுத்தப்படவில்லை. இதனாலேயே உணவுப் பாதுகாப்பு என்ற கருத்து முக்கியத்துவம் பெறுகிறது.

உணவுப் பாதுகாப்பு என்றால் என்ன?

உணவுப் பாதுகாப்பு (Food Security) என்பது "மனிதன் எப்போதும் போதுமான, பாதுகாப்பான, ஊட்டச்சத்து நிறைந்த உணவை நம்பிக்கையுடன் பெறும் மற்றும் அவர்களின் வாழ்க்கையை நிலைத்தன்மையுடன் நடத்தும் திறனைக் கொண்டிருப்பது" ஆகும்.

அல்லது

உணவுப் பாதுகாப்பு என்பது அனைத்து மக்களுக்கும், எல்லா நேரங்களிலும், போதுமான, பாதுகாப்பான மற்றும் சத்தான உணவை அவர்களின் உணவுத் தேவைகளையும் உணவு விருப்பங்களையும் பூர்த்தி செய்ய உடல்நலமான மற்றும் சுறுசுறுப்பான வாழ்க்கைக்கு அணுகுவதைக் குறிக்கிறது.

உணவுப் பாதுகாப்பின் நான்கு முக்கிய பரிமாணங்கள் 

 * கிடைக்கும்தன்மை (Availability): போதுமான அளவு உணவு உடல் ரீதியாக கிடைக்க வேண்டும். இது உள்நாட்டு உற்பத்தி, இறக்குமதி, உணவு உதவி மற்றும் உணவு இருப்பு ஆகியவற்றின் மூலம் உறுதி செய்யப்படுகிறது.

 * அணுகல் (Access): அனைத்து மக்களுக்கும் போதுமான உணவை வாங்கவும் பெறவும் பொருளாதார மற்றும் உடல் ரீதியான வழி இருக்க வேண்டும். வறுமை, வருமானம், விலை மற்றும் போக்குவரத்து வசதிகள் ஆகியவை அணுகலை தீர்மானிக்கும் காரணிகள்.

 * பயன்பாடு (Utilization): உட்கொள்ளப்படும் உணவு உடலால் சரியாகப் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும். இதற்கு போதுமான சுகாதாரம், நீர், ஊட்டச்சத்து அறிவு மற்றும் சுகாதார சேவைகள் அவசியம்.

 * நிலைத்தன்மை (Stability): உணவு கிடைக்கும்தன்மை, அணுகல் மற்றும் பயன்பாடு காலப்போக்கில் நிலையானதாக இருக்க வேண்டும். பருவகால உணவு பற்றாக்குறை, பொருளாதார அதிர்ச்சிகள் மற்றும் காலநிலை மாற்றம் ஆகியவை உணவுப் பாதுகாப்பை பாதிக்கலாம்.

உணவுப் பாதுகாப்பை மேம்படுத்தும் வழிகள்

 * நிலையான விவசாய முறைகளை ஊக்குவித்தல்: அதிக விளைச்சல் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பை உறுதி செய்யும் விவசாய முறைகளை பின்பற்றுதல்.

 * நீர் மேலாண்மையை மேம்படுத்துதல்: நீரை திறமையாக பயன்படுத்துதல் மற்றும் நீர் பற்றாக்குறையை நிர்வகித்தல்.

 * உணவு வீணடிப்பைக் குறைத்தல்: உற்பத்தி, விநியோகம் மற்றும் நுகர்வு நிலைகளில் உணவு வீணாவதைத் தடுத்தல்.

 * சமூக பாதுகாப்பு வலைகளை வலுப்படுத்துதல்: வறுமையில் வாடும் மக்களுக்கு உணவு உதவி மற்றும் பிற ஆதரவுகளை வழங்குதல்.

 * உள்ளூர் உணவு உற்பத்தியை ஊக்குவித்தல்: உள்ளூர் விவசாயிகளுக்கு ஆதரவளிப்பதன் மூலம் உணவு உற்பத்தியை அதிகரித்தல்.

 * சர்வதேச ஒத்துழைப்பை மேம்படுத்துதல்: உணவுப் பாதுகாப்பு தொடர்பான பிரச்சினைகளுக்கு உலகளாவிய அளவில் இணைந்து செயல்படுதல்.

 * தொழில்நுட்பத்தை பயன்படுத்துதல்: விவசாயம் மற்றும் உணவு விநியோகத்தில் புதிய தொழில்நுட்பங்களை பயன்படுத்துவதன் மூலம் செயல்திறனை அதிகரித்தல்.

 * பொது விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்துதல்: உணவுப் பாதுகாப்பின் முக்கியத்துவம் குறித்து மக்களுக்கு விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்துதல்.

உணவுப் பாதுகாப்பின் முக்கியத்துவம்

*ஆரோக்கியம்: போதுமான மற்றும் சத்தான உணவு ஆரோக்கியமான வாழ்க்கைக்கு அவசியம். ஊட்டச்சத்து குறைபாடு நோய்கள், வளர்ச்சி குறைபாடு மற்றும் பிற உடல்நலப் பிரச்சினைகளுக்கு வழிவகுக்கும்.

 * சமூக ஸ்திரத்தன்மை: உணவுப் பற்றாக்குறை சமூக அமைதியின்மை மற்றும் மோதல்களுக்கு வழிவகுக்கும். உணவுப் பாதுகாப்பு சமூக ஸ்திரத்தன்மையை உறுதிப்படுத்துகிறது.

 * வறுமை ஒழிப்பு: உணவுப் பாதுகாப்பை உறுதி செய்வதன் மூலம் வறுமையை ஒழிக்க முடியும்.

 * பொருளாதாரம் வளர்ச்சி: உணவுப் பாதுகாப்பின்மை தனிநபர்கள் மற்றும் நாடுகளின் பொருளாதாரத்தை எதிர்மறையாக பாதிக்கும். உற்பத்தித்திறன் குறையும், சுகாதாரச் செலவுகள் அதிகரிக்கும், மற்றும் சமூக அமைதியின்மை ஏற்படலாம்.

உணவுப் பாதுகாப்பை பாதிக்கும் காரணிகள்

 * மக்கள்தொகை வளர்ச்சி: அதிகரித்து வரும் மக்கள்தொகை உணவுக்கான தேவையை அதிகரிக்கிறது.

 * வறுமை: வறுமை உணவுக்கான அணுகலை கட்டுப்படுத்துகிறது.

 * காலநிலை மாற்றம்: வெள்ளம், வறட்சி மற்றும் தீவிர வானிலை நிகழ்வுகள் உணவு உற்பத்தியை பாதிக்கின்றன.

 * நீர் பற்றாக்குறை: விவசாயத்திற்கு நீர் இன்றியமையாதது, நீர் பற்றாக்குறை உணவு உற்பத்தியை குறைக்கிறது.

 * நிலச் சீரழிவு: மண் அரிப்பு மற்றும் ஊட்டச்சத்து இழப்பு விவசாய நிலத்தின் உற்பத்தித் திறனை பாதிக்கிறது.

 * உணவு வீணடிப்பு: உற்பத்தி முதல் நுகர்வு வரை பல்வேறு நிலைகளில் உணவு வீணடிக்கப்படுகிறது.

 * சர்வதேச வர்த்தகக் கொள்கைகள்: உணவு இறக்குமதி மற்றும் ஏற்றுமதி தொடர்பான கொள்கைகள் உணவுப் பாதுகாப்பை பாதிக்கலாம்.

 * அரசியல் ஸ்திரமின்மை மற்றும் மோதல்கள்: இவை உணவு உற்பத்தி மற்றும் விநியோகத்தை சீர்குலைக்கலாம். 

உணவுப் பாதுகாப்பை உறுதி செய்வதற்கான வழிகள்

 * உள்நாட்டு உணவு உற்பத்தியை அதிகரித்தல்.

 * உணவு விநியோக அமைப்புகளை மேம்படுத்துதல்.

 * ஏழைகளுக்கு உணவுக்கான அணுகலை அதிகரித்தல்.

 * சத்தான உணவு குறித்த விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்துதல்.

 * உணவு வீணாவதைத் தடுத்தல்.

 * காலநிலை மாற்றத்தின் தாக்கத்தை குறைத்தல்.

ஒரு உணவு பாதுகாப்பானது என்பதைப் புலப்படுத்தும் பல காரணிகள் 

 ஒரு உணவு பாதுகாப்பானது என்பதைப் புலப்படுத்தும் பல காரணிகள் உள்ளன. இவை உணவு உற்பத்தி முதல் நுகர்வு வரை ஒவ்வொரு நிலையிலும் கவனிக்கப்பட வேண்டியவை. சில முக்கிய காரணிகள் பின்வருமாறு:

1. தோற்றம் மற்றும் இயல்புகள்:

 * சரியான நிறம் மற்றும் மணம்: உணவு அதன் இயல்பான நிறத்தையும், கெட்டுப்போகாத நிலையிலான மணத்தையும் கொண்டிருக்க வேண்டும். நிறமாற்றம் அல்லது விரும்பத்தகாத மணம் உணவு கெட்டுப்போயிருக்கலாம் என்பதைக் காட்டுகிறது.

 * சரியான அமைப்பு: உணவு அதன் இயல்பான அமைப்பைக் கொண்டிருக்க வேண்டும். உதாரணமாக, காய்கறிகள் வாடியிருக்கக் கூடாது, இறைச்சி வழவழப்பாகவோ அல்லது அதிகப்படியான ஈரப்பதத்துடனோ இருக்கக் கூடாது.

 * வெளிப்புற மாசுக்கள் இல்லாமை: தூசி, அழுக்கு, பூச்சிகள் அல்லது பிற வெளிப்பொருட்கள் உணவில் இருக்கக்கூடாது.

 * சேதம் இல்லாமை: காய்கறிகள் மற்றும் பழங்களில் வெட்டுகள், காயங்கள் அல்லது அழுகிய பகுதிகள் இருக்கக்கூடாது.

2. உற்பத்தி மற்றும் பதப்படுத்துதல் முறைகள்:

 * சுகாதாரமான உற்பத்தி சூழல்: உணவு உற்பத்தி மற்றும் பதப்படுத்தும் இடங்கள் சுத்தமாகவும் சுகாதாரமாகவும் பராமரிக்கப்பட வேண்டும்.

 * நல்ல உற்பத்தி நடைமுறைகள் (GMP): உணவு உற்பத்தி நிலையங்களில் சரியான சுகாதாரமான உற்பத்தி முறைகள் பின்பற்றப்பட வேண்டும்.

 * பாதுகாப்பான மூலப்பொருட்கள்: உணவு தயாரிக்கப் பயன்படுத்தப்படும் மூலப்பொருட்கள் தரமானதாகவும், பாதுகாப்பானதாகவும் இருக்க வேண்டும்.

 * சரியான பதப்படுத்துதல் முறைகள்: உணவுப் பொருட்களைப் பதப்படுத்த சரியான வெப்பநிலை, நேரம் மற்றும் முறைகள் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும் (எ.கா., pasteurization, sterilization).

 * தீங்கு பகுப்பாய்வு மற்றும் முக்கியமான கட்டுப்பாட்டு புள்ளிகள் (HACCP): உணவு உற்பத்தியின் ஒவ்வொரு நிலையிலும் உள்ள அபாயங்களை அடையாளம் கண்டு கட்டுப்படுத்தும் முறைகள் பின்பற்றப்பட வேண்டும்.

3. சேமிப்பு மற்றும் விநியோகம்:

 * சரியான சேமிப்பு வெப்பநிலை: உணவுப் பொருட்கள் பரிந்துரைக்கப்பட்ட வெப்பநிலையில் சேமிக்கப்பட வேண்டும் (குளிர்சாதனப் பெட்டியில் குளிர்ச்சியாகவும், உலர் பொருட்களுக்கு உலர்ந்த இடத்திலும்).

 * சுகாதாரமான போக்குவரத்து: உணவுப் பொருட்களை கொண்டு செல்லும் வாகனங்கள் சுத்தமாகவும், உணவுப் பாதுகாப்பிற்கு ஏற்றதாகவும் இருக்க வேண்டும்.

 * காலாவதி தேதிக்கு முன் நுகர்வு: உணவுப் பொருட்கள் அவற்றின் காலாவதி தேதிக்குள் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும்.

4. லேபிளிடுதல் மற்றும் தகவல்:

 * தெளிவான லேபிள்கள்: உணவுப் பொட்டலங்களில் உற்பத்தி தேதி, காலாவதி தேதி, உட்பொருட்கள், ஊட்டச்சத்து தகவல்கள் மற்றும் சேமிப்பு முறைகள் தெளிவாகக் குறிப்பிடப்பட்டிருக்க வேண்டும்.

 * ஒவ்வாமை தகவல்கள்: உணவில் ஒவ்வாமை ஏற்படுத்தக்கூடிய பொருட்கள் இருந்தால், அவை லேபிளில் தெளிவாகக் குறிப்பிடப்பட்டிருக்க வேண்டும்.

 * சரியான தயாரிப்பு மற்றும் சமையல் வழிமுறைகள்: சில உணவுகளை பாதுகாப்பாக உட்கொள்வதற்கு சரியான தயாரிப்பு மற்றும் சமையல் முறைகள் லேபிளில் கொடுக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும்.

5. அரசாங்க மற்றும் ஒழுங்குமுறை மேற்பார்வை:

 * உணவுச் சட்டங்கள் மற்றும் தரநிலைகள்: நாட்டில் உணவுப் பாதுகாப்பு தொடர்பான சட்டங்கள் மற்றும் தரநிலைகள் முறையாக நடைமுறைப்படுத்தப்பட வேண்டும்.

 * ஆய்வுகள் மற்றும் கண்காணிப்பு: உணவு உற்பத்தி நிலையங்கள் மற்றும் விற்பனை நிலையங்கள் அரசாங்க அதிகாரிகளால் தொடர்ந்து ஆய்வு செய்யப்பட வேண்டும்.

 * உணவுப் பாதுகாப்பு சான்றிதழ்கள்: சில உணவுப் பொருட்கள் அல்லது உற்பத்தி நிலையங்களுக்கு உணவுப் பாதுகாப்பு சான்றிதழ்கள் வழங்கப்படலாம்.

இந்த காரணிகள் அனைத்தும் ஒரு உணவு பாதுகாப்பானது என்பதை உறுதிப்படுத்த உதவுகின்றன. நுகர்வோர் இந்த அறிகுறிகளை கவனிப்பதன் மூலமும், உற்பத்தியாளர்கள் மற்றும் விற்பனையாளர்கள் சரியான நடைமுறைகளைப் பின்பற்றுவதன் மூலமும் உணவுப் பாதுகாப்பை மேம்படுத்த முடியும்.

உணவுப் பாதுகாப்பு என்பது ஒரு சிக்கலான மற்றும் பலதரப்பட்ட பிரச்சினை. நிலையான மற்றும் ஒருங்கிணைந்த முயற்சிகள் மூலம் மட்டுமே உலகளாவிய உணவுப் பாதுகாப்பை உறுதி செய்ய முடியும்.

இலங்கையில் உணவுப் பாதுகாப்பு தொடர்பான பல்வேறு சட்டங்கள்

இலங்கையில் உணவுப் பாதுகாப்பு தொடர்பான பல்வேறு சட்டங்கள் இயற்றப்பட்டுள்ளன. அவை உணவு உற்பத்தி, பதப்படுத்துதல், விநியோகம் மற்றும் நுகர்வு ஆகிய பல்வேறு நிலைகளில் தரத்தையும் பாதுகாப்பையும் உறுதி செய்வதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளன. அவற்றில் சில முக்கியமான சட்டங்கள் பின்வருமாறு:

 

 உணவுச் சட்டம், 1980 (Food Act, No. 26 of 1980): 

இது இலங்கையில் உணவுப் பாதுகாப்பு தொடர்பான மிக முக்கியமான சட்டமாகும். இந்தச் சட்டம் உணவின் தரம், கலப்படம், தவறான விளம்பரம் மற்றும் சுகாதாரமற்ற உற்பத்தி முறைகளை கட்டுப்படுத்துகிறது. உணவு ஆய்வாளர்களின் அதிகாரங்கள், மாதிரிகள் சேகரித்தல், நீதிமன்ற நடவடிக்கைகள் மற்றும் மீறல்களுக்கான தண்டனைகள் போன்றவற்றை இது வரையறுக்கிறது. அவ்வப்போது இந்தச் சட்டத்தில் திருத்தங்கள் மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளன.

 

 நுகர்வோர் விவகார அதிகார சட்டம், 2003 (Consumer Affairs Authority Act, No. 9 of 2003): 

இந்தச் சட்டம் நுகர்வோரின் உரிமைகளைப் பாதுகாப்பதையும் நியாயமான வணிக நடைமுறைகளை உறுதி செய்வதையும் நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. உணவுப் பொருட்களின் விலை நிர்ணயம், எடை மற்றும் அளவுகள், லேபிளிடுதல் மற்றும் தவறான தகவல்களை வழங்குதல் போன்றவற்றை இது கட்டுப்படுத்துகிறது.

 

விலங்குகள் மற்றும் தாவர நோய்கள் கட்டளைச் சட்டம் (Animals and Plants Diseases Ordinance):

 இந்தச் சட்டம் விலங்குகள் மற்றும் தாவரங்களில் இருந்து மனிதர்களுக்குப் பரவக்கூடிய நோய்களைக் கட்டுப்படுத்துவதையும், பயிர்கள் மற்றும் கால்நடைகளின் பாதுகாப்பை உறுதி செய்வதையும் நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. இது உணவு உற்பத்தியின் ஆரம்ப கட்டத்தில் பாதுகாப்பை உறுதிப்படுத்துகிறது.

 * தேசிய கொள்கை மற்றும் பொருளாதார அபிவிருத்தி அமைச்சின் கீழ் உள்ள உணவுப் பாதுகாப்பு தொடர்பான ஒழுங்குவிதிகள் மற்றும் வழிகாட்டுதல்கள்

இந்த அமைச்சகம் அவ்வப்போது உணவுப் பாதுகாப்பு தரநிலைகள், இறக்குமதி மற்றும் ஏற்றுமதி கட்டுப்பாடுகள் மற்றும் உணவுப் பதப்படுத்துதல் தொடர்பான குறிப்பிட்ட ஒழுங்குவிதிகளை வெளியிடுகிறது.

 * சுகாதார சேவைகள் பணிப்பாளர் நாயகத்தின் கீழ் உள்ள பொது சுகாதார தொடர்பான சட்டங்கள் மற்றும் ஒழுங்குவிதிகள்: பொது சுகாதாரத்தை பாதுகாக்கும் நோக்கில், உணவு நிறுவனங்களுக்கான சுகாதாரத் தேவைகள், உணவுப் பணியாளர்களின் சுகாதாரம் மற்றும் உணவு தொடர்பான நோய்களைக் கண்காணிப்பது போன்ற விஷயங்கள் இந்த சட்டங்களின் கீழ் வருகின்றன.

 

இலங்கை தர நிர்ணய நிறுவனச் சட்டம், 1984 (Sri Lanka Standards Institution Act, No. 32 of 1984)

இந்த நிறுவனம் உணவுப் பொருட்கள் உட்பட பல்வேறு பொருட்களுக்கான தரநிலைகளை உருவாக்குகிறது. இந்த தரநிலைகள் உணவுப் பொருட்களின் தரம் மற்றும் பாதுகாப்பை உறுதிப்படுத்த உதவுகின்றன. சில உணவுப் பொருட்களுக்கு இந்த தரநிலைகள் கட்டாயமாக்கப்பட்டுள்ளன.

தேசிய உணவுப் பாதுகாப்பு சட்டம் – 2013 (National Food Security Act, 2013)

இந்திய அரசால் 2013-ல் இயற்றப்பட்டது. இது உணவு மற்றும் ஊட்டச்சத்து பாதுகாப்பு அளிக்க தனியுரிமை உரிமையாகக் கருதுகிறது.

முக்கிய அம்சங்கள்:

நாட்டின் சுமார் 67% மக்களுக்கு குறைந்த விலைக்கு உணவுப் பொருட்கள் வழங்கல்

மூன்று முக்கிய திட்டங்கள் ஒருங்கிணைக்கப்பட்டுள்ளன:

Targeted Public Distribution System (TPDS)

Mid-Day Meal Scheme (பள்ளி குழந்தைகளுக்கு இலவச உணவு)

Integrated Child Development Services (ICDS) (சிறுவர்கள், கர்ப்பிணிகள், பாலூட்டி தாய்மார்கள்)

குடும்பத்திற்காக மாதம் 5 கிலோ அரிசி/கோதுமை/மக்காச்சோளம் (Rs. 3, 2, 1 க்கு முறையே)

அரசியல் பொறுப்பாளராக “State Food Commission” அமைக்கப்பட்டது

 FSSAI – 2006 (Food Safety and Standards Act, 2006)

பராமரிப்பு அமைப்பு: Food Safety and Standards Authority of India (FSSAI)

நோக்கம்:

உணவின் தரம், பாதுகாப்பு, சுகாதாரம் ஆகியவற்றை பராமரிக்க ஒழுங்குமுறை அமைப்பை உருவாக்கும்

உணவுப் பொருட்களின் பாராமரிப்பு, உற்பத்தி, விநியோகம் ஆகியவற்றுக்கான விதிமுறைகள்

உணவுத் தயாரிப்பாளர்கள் மற்றும் விற்பனையாளர்களுக்கு அனுமதி (License), சோதனை, தண்டனை ஆகியவற்றை நிர்வகிக்கும்

 பொதுவான உணவுப் பாதுகாப்பு மற்றும் விநியோக திட்டங்கள்:

a. Antyodaya Anna Yojana (2000)

மிக வறிய குடும்பங்களுக்கு மாதம் 35 கிலோ அரிசி/கோதுமை குறைந்த விலைக்கு

b. Mid-Day Meal Scheme (1995)

அரசு பள்ளி மாணவர்களுக்கு மதிய உணவு வழங்கி, ஊட்டச்சத்து, பள்ளிப் பதிவு மற்றும் வருகை அதிகரிக்கும்

c. Integrated Child Development Services (ICDS)

0-6 வயது குழந்தைகள் மற்றும் கர்ப்பிணி/பாலூட்டி தாய்மார்களுக்கு ஊட்டச்சத்து உணவுகள்

d. Public Distribution System (PDS)

முக்கிய தேவையான உணவுப் பொருட்களை ரேஷன் கடைகளில் வழங்கும் திட்டம்

 சர்வதேச சட்டங்கள் மற்றும் ஒப்பந்தங்கள்:

a. Universal Declaration of Human Rights – 1948 (Article 25)

உணவைக் கொண்ட வாழ்க்கைத் தரம் ஒரு அடிப்படை மனித உரிமையாகக் கூறப்படுகிறது.

b. Sustainable Development Goals (SDG) – Goal 2

2030க்குள் உலகளவில் ஊட்டச்சத்து குறைபாடு மற்றும் பசிக்கொண்ட நிலை (Hunger) நிறைவேற்ற வேண்டும்.

மேற்கூறிய சட்டங்கள் மற்றும் ஒழுங்குவிதிகள் இலங்கையில் உணவுப் பாதுகாப்பை உறுதி செய்வதற்கான சட்டப்பூர்வ கட்டமைப்பை வழங்குகின்றன. இந்த சட்டங்கள் முறையாக செயல்படுத்தப்படுவதன் மூலமே மக்கள் பாதுகாப்பான மற்றும் தரமான உணவை அணுக முடியும். உணவுப் பாதுகாப்பு தொடர்பான புதிய சவால்களுக்கு ஏற்ப இந்த சட்டங்களில் அவ்வப்போது திருத்தங்கள் மேற்கொள்ளப்படுவதும் அவசியமாகும்.

இலங்கையில் உணவுப் பாதுகாப்பை உறுதி செய்வதற்காகப் பல்வேறு நடைமுறைகள் 

இலங்கையில் உணவுப் பாதுகாப்பை உறுதி செய்வதற்காகப் பல்வேறு நடைமுறைகள் பின்பற்றப்படுகின்றன. இவை உணவு உற்பத்தி முதல் நுகர்வு வரை ஒவ்வொரு நிலையிலும் உணவுப் பொருட்களின் தரம் மற்றும் பாதுகாப்பை உறுதி செய்வதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளன. சில முக்கிய நடைமுறைகள் பின்வருமாறு:

1. உணவு உற்பத்தி

 * நல்ல விவசாய நடைமுறைகள் (Good Agricultural Practices - GAP): பாதுகாப்பான மற்றும் நிலையான முறையில் உணவுப் பயிர்களை உற்பத்தி செய்வதற்கான வழிகாட்டுதல்கள் இவை. உரங்கள், பூச்சிக்கொல்லிகள் பயன்படுத்துவது முதல் அறுவடை மற்றும் சேமிப்பு வரை தரமான நடைமுறைகளைப் பின்பற்றுவது இதில் அடங்கும்.

 * கால்நடை வளர்ப்பில் சுகாதாரமான முறைகள்: கால்நடைகளுக்கு சரியான தீவனம் வழங்குதல், நோய்த் தடுப்பு நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்வது மற்றும் சுகாதாரமான முறையில் இறைச்சியைப் பதப்படுத்துவது ஆகியவை இதில் அடங்கும்.

 * மீன்பிடித் தொழிலில் தரமான முறைகள்: மீன்பிடிப்பதற்கான முறைகள், படகுகளின் சுகாதாரம், மீன்களைப் பதப்படுத்துதல் மற்றும் சேமித்தல் தொடர்பான தரநிலைகள் பின்பற்றப்படுகின்றன.

2. உணவு பதப்படுத்துதல் மற்றும் உற்பத்தி 

 * நல்ல உற்பத்தி நடைமுறைகள் (Good Manufacturing Practices - GMP): உணவுப் பொருட்களை சுகாதாரமான முறையில் உற்பத்தி செய்வதற்கான வழிகாட்டுதல்கள் இவை. உற்பத்தி நிலையங்களின் வடிவமைப்பு, உபகரணங்களின் சுத்தம், பணியாளர்களின் சுகாதாரம் போன்றவை இதில் அடங்கும்.

 * தீங்கு பகுப்பாய்வு மற்றும் முக்கியமான கட்டுப்பாட்டு புள்ளிகள் (Hazard Analysis and Critical Control Points - HACCP): இது உணவுப் பாதுகாப்பு மேலாண்மைக்கான ஒரு முறை. உணவு உற்பத்தியின் ஒவ்வொரு நிலையிலும் உள்ள அபாயங்களை அடையாளம் கண்டு, அவற்றை கட்டுப்படுத்துவதற்கான நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்வது இதன் நோக்கம்.

 * தரக் கட்டுப்பாடு (Quality Control): உற்பத்தி செய்யப்படும் உணவுப் பொருட்களின் தரம் மற்றும் பாதுகாப்பு தரநிலைகளுக்கு ஏற்ப உள்ளதா என்பதை உறுதி செய்வதற்கான சோதனைகள் மற்றும் ஆய்வுகள் மேற்கொள்ளப்படுகின்றன.

3. உணவு விநியோகம் மற்றும் விற்பனை

 * சுகாதாரமான போக்குவரத்து மற்றும் சேமிப்பு: உணவுப் பொருட்களை கொண்டு செல்லும் வாகனங்கள் மற்றும் சேமிப்பு கிடங்குகள் சுகாதாரமானதாக இருக்க வேண்டும். வெப்பநிலை கட்டுப்பாடு போன்ற முறைகள் பின்பற்றப்பட வேண்டும்.

 * உணவு வணிக உரிமம்: உணவு வணிகங்களை நடத்துவதற்கு உரிய அதிகாரிகளிடமிருந்து உரிமம் பெறுவது கட்டாயமாக்கப்பட்டுள்ளது. உரிமம் வழங்குவதற்கு முன் சுகாதாரத் தேவைகள் பூர்த்தி செய்யப்பட்டுள்ளனவா என்பது பரிசோதிக்கப்படுகிறது.

 * லேபிளிடுதல் (Labelling): உணவுப் பொட்டலங்களில் உற்பத்தி தேதி, காலாவதி தேதி, உட்பொருட்கள், ஊட்டச்சத்து தகவல்கள் மற்றும் எச்சரிக்கைகள் தெளிவாகக் குறிப்பிடப்பட வேண்டும். இது நுகர்வோருக்கு தகவலறிந்த முடிவுகளை எடுக்க உதவுகிறது.

4. நுகர்வோர் 

 * உணவுப் பாதுகாப்பு குறித்த விழிப்புணர்வு: நுகர்வோருக்கு பாதுகாப்பான உணவு கையாளுதல், சமைத்தல் மற்றும் சேமித்தல் குறித்த தகவல்கள் வழங்கப்படுகின்றன.

 * புகார் அளிக்கும் வழிமுறைகள்: உணவுப் பாதுகாப்பு தொடர்பான பிரச்சினைகள் அல்லது புகார்களை நுகர்வோர் தெரிவிப்பதற்கான வழிமுறைகள் உள்ளன.

5. அரசாங்க மற்றும் ஒழுங்குமுறை அமைப்புகளின் பங்கு:

 * சட்ட அமலாக்கம்: உணவுச் சட்டங்கள் மற்றும் ஒழுங்குவிதிகள் முறையாக அமல்படுத்தப்படுவதை உணவு ஆய்வாளர்கள் மற்றும் பிற அதிகாரிகள் உறுதி செய்கின்றனர்.

 * ஆய்வுகள் மற்றும் கண்காணிப்பு: உணவு உற்பத்தி நிலையங்கள், விற்பனை நிலையங்கள் மற்றும் உணவு விநியோக அமைப்புகள் தொடர்ந்து ஆய்வு செய்யப்படுகின்றன.

 * உணவுப் பாதுகாப்பு தரநிலைகளை நிர்ணயித்தல்: உணவுப் பொருட்களுக்கான தரநிலைகள் மற்றும் வழிகாட்டுதல்களை அரசாங்க அமைப்புகள் உருவாக்குகின்றன.

 * உணவு தொடர்பான நோய்களைக் கண்காணித்தல்: உணவு மூலம் பரவும் நோய்களைக் கண்காணித்து, அவற்றை தடுப்பதற்கான நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்வது.

உணவுப் பாதுகாப்பு தொடர்பான நடைமுறைகள் மனித வாழ்வின் தரத்தை உயர்த்தும் நோக்கத்துடன் செயல்படுத்தப்படுகின்றன. அரசு மற்றும் மக்களிடம் இருந்து செயல்முறை ஒத்துழைப்பு இருந்தாலே உணவுப் பாதுகாப்பு இலக்கை அடைய முடியும். இந்த நடைமுறைகள் உணவுப் பற்றாக்குறையையும், ஊட்டச்சத்து குறைபாடுகளையும் குறைக்க வழிகாட்டுகின்றன.இந்த நடைமுறைகள் அனைத்தும் ஒன்றிணைந்து இலங்கையில் உணவுப் பாதுகாப்பை மேம்படுத்த உதவுகின்றன. இருப்பினும், இந்த நடைமுறைகள் முறையாகவும் தொடர்ச்சியாகவும் பின்பற்றப்படுவதை உறுதி செய்வது மிகவும் முக்கியமானது.

உணவுப் பாதுகாப்பு சட்டங்களும் நடைமுறைகளும்.................!